11 grudnia 2020
Wywiad z Adamem Małyszko Prezesem FORS – Autorecyclingworld.com
ARW speaks to Adam Malyszko, Chairman of FORS Poland
Auto Recycling World (ARW) had the opportunity to speak to Adam Malyszko, Chairman of the Polish Auto Recyclers Association, FORS to find out about his background in auto recycling and where he sees the future of the industry.
https://autorecyclingworld.com/arw-speaks-to-adam-malyszko-chairman-of-fors-poland/
Please could you provide us with an overview of your background in vehicle recycling and how you have come to be the FORS Chairman?
My experience began in the automotive industry in 1979, when I was a young boy. Before the age of 18, I started working as a car electrician in a bus service station. I continued my studies part-time. A year later I was working in an authorised car service centre. In those days, we mainly served Socialist Bloc makes which included: Trabant, Wartburg, Zastawa (Yugo), Lada and Fiat/127/128/132. In addition to electrical repairs, I specialised in the replacement of car bodies.
I started my own business in 1983 but my adventure with car recycling began in 1995. Before this, car recycling was virtually non-existent in Poland. In 1996 I started to meet people interested in car recycling. They were people representing the world of science and technology, car manufacturers and representatives of government administration. There was also a large group of entrepreneurs like myself. In 1998, this group established the FORS Association. In the beginning, the association I dealt mainly with legal aspects.
On the 18th September 2000, the Ambit company, of which I am the owner, commissioned the first dismantling station which met all the conditions of Directive 2000/53/EC. And in 2002, I was elected the vice president of FORS. It was a period of very hard work: As a candidate to the EU, Poland had to implement the Directive. I was very much involved in this process – with hundreds of meetings with people on different levels. We were finally successful and on 20th January 2005, an act was adopted to regulate vehicle disassembly activities. In the same year, the FORS members decided that after two terms of office, the president should be a person not from the world of science, as had been customary so far, but a practitioner. My candidacy was presented. I agreed and as a result of a vote I was elected President of the Association. I have performed this function on social grounds for over 15 years.
Can you explain to our readers your role and how FORS benefits auto recyclers in Poland? Also, could you mention some of the achievements that FORS has made over the years?
An extremely important and fundamental role is to unite the industry environment, sharing knowledge and experience and helping to solve a variety of problems. Over the years, hundreds of people have visited my dismantling station to see the technical and organisational solutions applied, and thousands of people have received help in the form of concrete advice. The first little achievement of FORS came in 1998 with the introduction of the obligation to hand over a vehicle to an authorised company before its deregistration. The second one was in 2005 with the introduction of a system of subsidies for disassembly (approx. EUR 120 per vehicle).
Over a period of 10 years, EUR 250 million have been received by the leading dismantling stations. Those who have taken advantage of this support today run great dismantling stations and are market leaders. The funds came from the recycling fee collected when placing a vehicle on the Polish market. Unfortunately, because the recycling fee was not paid by manufacturers and importers of new cars, the system was incompatible with EU law and Poland had to change it.
In 2015, the Association lost the fight against manufacturers who convinced the Polish government to decide their own solutions. Since 2017, dismantling stations have not received any subsidies. However, they must face penalties for not achieving the recovery and recycling levels set out in the Directive. Despite many reservations about the system, the treatment of the subsidy as “de minimis” aid, the unauthorised use of subsidies and excessive bureaucracy, it has been possible to reduce the level of the grey market from 90% to 40%. It was a very big success.
Conferences, training, seminars and team-building meetings organised by FORS also proved to be a great success. There were over 100 of them, including four major international conferences from 2016 to 2019. The FORS Association also organised a number of study tours, both domestic and foreign. It was made possible by a great deal of commitment from many people I’ve worked with over the years and I’ve been friends with, and I’m very grateful to them for that.
FORS seems to have a healthy relationship with its government organisations. How has this been managed and does harmony bring advantages to vehicle recyclers in Poland?
You’re right, it seems like this but relationships are not as good as they might look. Although we are well recognised, we try to be everywhere and sometimes prevent bad solutions, but it is very difficult to introduce these good and reasonable proposals. Let me give you an example: In 2015, together with the Ministry of Environment, we prepared a project of economic incentives addressed to the last owner. It was a proposal for a surcharge of about EUR 100 for the person transferring the vehicle to the dismantling station. The project was submitted to the Council of Ministers, unfortunately, under pressure from unknown forces, it was removed. We even convinced the manufacturers of the system, or so we thought.
I would like to believe that it is in our common interest with the government to fight against the grey market, which has now returned to a level of 70% following the withdrawal of subsidies to dismantling stations. Unfortunately, the government does not listen to good advice and has recently adopted very bad solutions. Most such solutions appeared in 2018. What seems good to the government but in practice, is very harmful to entrepreneurs. We do not give up, and we hope that our persistence will lead to a reversal of the situation so that honest entrepreneurs are more respected. It is worth remembering that when making up for losses after the pandemic, the government can only count on honest entrepreneurs – the grey market does not pay taxes.
This year, although mooted due to the COVID pandemic, you launched vehicle recycling day on 18th September, can you give your reasons for creating this day and what is your vision for its future?
Vehicle recyclers need such a day. Although it may seem like just a symbol, such an initiative is important for building and promoting interest in the industry. We should all be concerned, among other things, about promoting the reuse of spare parts, handing overused vehicles for dismantling, showing this activity in a way that is dignified and illustrates its true meaning and beneficial impact on the environment and the economy, and not as in Hollywood films, where car wrecks are always a background for crime.
This symbolic date will also become a perfect pretext for important discussions with the government about the problems of the industry and for social meetings where recyclers can share their successes and problems. Open days for school children, students and the media can be organised on this day. No one needs to be especially convinced that a lot can be achieved through good contact with young people and the media.
Respected as you are and connected throughout the world, what are the issues that you see are affecting auto recyclers globally?
Dynamically developing car production technology is undoubtedly a global challenge. Currently, a large number of computer-controlled robots are used to produce cars, which, when properly programmed, can produce “customised” cars. Parts from these cars will therefore not fit into the same makes and models that seem almost identical on the face of it and in documents.
There are already problems with the reuse of parts that have electronic protection. We can all see how many makes, models, types of vehicles there are on the market, not to mention the possibility of customising the order.
The second problem is the increasingly expensive human labour and the related need for continuous education and development. It’s becoming more and more difficult to get skilled workers. In Japan, for example, there have been trials with robots programmed to dismantle tyres, but this is a very distant perspective. Increasing costs and more expensive human labour can make these used parts unattractive in terms of price, in view of the change of the manufacturers’ pricing policy and new parts’ prices, not to mention environmental costs, if we allow this kind of thinking in terms of “one-time-use”.
Another important problem for those who specialise in the recovery of raw materials is the decreasing content of valuable raw materials in vehicles, which is becoming less and less, including in catalytic converters which are more often dismantled before the vehicle is handed over for dismantling. Catalogues with catalytic converter price lists are available on-line, so, of course, there are specialised groups that obtain catalytic converters in various ways outside the legal business, and they are also often stolen.
Similarly, what positives have you seen and what encourages you as we advance into the future?
The youth is the future. Where there is a successor, there is success. Sometimes young people take shortcuts and don’t listen to the advice of those more experienced, then it may end badly.
I see a lot of new opportunities in hybrid, electric, and hydrogen cars – a lot of interesting experiences await us in the near future. Modern cars are damaged in various ways and are already dismantled. The world is beginning to pay increasing attention to environmental protection. There are a lot of components in cars that need to be recycled. However, everything must be done to ensure that recycling and recovery of raw materials are an opportunity, not a threat to the industry.
Recently you were at the forefront of sending a letter to the WTO on behalf of auto recyclers. Why did you do this, and what do you hope to achieve from this?
I don’t expect much effect from sending a letter to the WTO. The most important thing is that we managed to send it together, through the efforts of many organisations – that was my main goal. As you know, it wasn’t easy. If the world’s entire recycling industry starts to work together and fight for good solutions together, the chance of achieving them will increase. Governments often ask what good solutions are implemented in other countries, and we should always be ready to respond.
We have to be sure that what we propose is supported by all car recyclers in the world. A WTO petition is an example of a form of cooperation on topics and recommendations with which we all agree. How national organisations use the petition depends entirely on them.
This year, the ARA presented FORS with the Affiliate Chapter Special Recognition Award One of the reasons for being presented with this award was the formation of a group of world association members in order to share information amongst each other. Why did you promote this and what advantages do you think comes from such a group working together?
As I mentioned earlier, FORS organised four International Conferences. Due to the coronavirus pandemic, back in March, we resigned from the next 5th edition of the conference, which was to take place on the 18th September 2020. During these conferences, as well as during trips abroad, we met many wonderful people from all over the world. In view of the various limitations and difficulties that we have all experienced with the occurrence of COVID-19, I wanted to keep in touch with them, but at the same time, I wanted to know what challenges they face, how they feel, and what action they are taking in this new situation that has surprised us all.
Of course, I was very worried about the first meeting on the web. I was wondering whether such a formula of an international conference has a chance to work, but it did work. I owe a lot to my friend Łukasz, who agreed to be the moderator of these meetings.
I hope the pandemic period will end next year and we will return to traditional meetings. I am also convinced that we will continue to use modern communication methods. I have such a feeling that these unique meetings, taking place in several time zones, in five continents, will be remembered with great sentiment. Will they become an inseparable part of our calendars? I don’t know that yet. However, I feel that apart from the flow of information during these meetings, an extremely friendly and kind atmosphere has also been created. I think we’ll want to continue these meetings even after the pandemic is over.
If you would like to contact Adam, email him at sekretariat@fors.pl alternatively please visit www.fors.pl
https://autorecyclingworld.com/arw-speaks-to-adam-malyszko-chairman-of-fors-poland/
tłumaczenie google:
Auto Recycling World (ARW) miał okazję porozmawiać z Adamem Małyszko, prezesem Polskiego Stowarzyszenia Recyklerów Samochodowych, FORS, aby dowiedzieć się o jego doświadczeniu w recyklingu samochodów oraz o tym, jak widzi przyszłość branży.
Czy mógłbyś przedstawić nam przegląd swoich doświadczeń w recyklingu pojazdów i dlaczego zostałeś przewodniczącym FORS?
Moje doświadczenie w branży motoryzacyjnej zaczęło się w 1979 roku, kiedy byłem małym chłopcem. Przed ukończeniem 18 roku życia zacząłem pracować jako elektryk samochodowy na dworcu autobusowym. Kontynuowałem studia niestacjonarne. Rok później pracowałem w autoryzowanym serwisie samochodowym. W tamtych czasach obsługiwaliśmy głównie marki Bloku Socjalistycznego, do których należały: Trabant, Wartburg, Zastawa (Yugo), Łada i Fiat / 127/128/132. Oprócz napraw elektrycznych specjalizowałem się w wymianie karoserii.
Swoją działalność zacząłem w 1983 roku, ale moja przygoda z recyklingiem samochodów rozpoczęła się w 1995 roku. Wcześniej w Polsce recykling samochodów praktycznie nie istniał. W 1996 roku zacząłem spotykać się z osobami zainteresowanymi recyklingiem samochodów. Byli to ludzie reprezentujący świat nauki i techniki, producenci samochodów oraz przedstawiciele administracji rządowej. Była też duża grupa przedsiębiorców takich jak ja. W 1998 roku grupa ta powołała do życia Stowarzyszenie FORS. Na początku stowarzyszenie zajmowałem się głównie aspektami prawnymi.
W dniu 18 września 2000 roku firma Ambit, której jestem właścicielem, oddała do użytku pierwszą stację demontażu spełniającą wszystkie warunki dyrektywy 2000/53 / WE. A w 2002 roku zostałem wybrany wiceprezesem FORS. Był to okres bardzo ciężkiej pracy: Polska jako kandydat do UE musiała wdrożyć dyrektywę. Byłem bardzo zaangażowany w ten proces – setki spotkań z ludźmi na różnych poziomach. Udało się w końcu i 20 stycznia 2005 roku została przyjęta ustawa regulująca czynności demontażu pojazdów. W tym samym roku członkowie FORS zdecydowali, że po dwóch kadencjach prezesem powinna być osoba nie ze świata nauki, jak to było dotychczas w zwyczaju, ale praktykujący. Moja kandydatura została przedstawiona. Zgodziłem się iw wyniku głosowania zostałem wybrany prezesem Stowarzyszenia.
Czy możesz wyjaśnić naszym czytelnikom swoją rolę i jakie korzyści przynosi FORS firmom zajmującym się recyklingiem samochodów w Polsce? Czy mógłbyś też wspomnieć o niektórych osiągnięciach, które FORS osiągnął na przestrzeni lat?
Niezwykle ważną i fundamentalną rolą jest zjednoczenie środowiska branżowego, dzielenie się wiedzą i doświadczeniem oraz pomoc w rozwiązywaniu różnorodnych problemów. Przez lata setki osób odwiedziło moją stację demontażu, aby zapoznać się z zastosowanymi rozwiązaniami technicznymi i organizacyjnymi, a tysiące osób otrzymało pomoc w postaci konkretnych porad. Pierwsze małe osiągnięcie FORS-a nastąpiło w 1998 roku wraz z wprowadzeniem obowiązku przekazania pojazdu autoryzowanej firmie przed jego wyrejestrowaniem. Drugi miał miejsce w 2005 r., Kiedy wprowadzono system dopłat do demontażu (ok. 120 euro na pojazd).
W ciągu 10 lat wiodące stacje demontażu wpłynęły do 250 mln euro. Ci, którzy dziś skorzystali z tego wsparcia, prowadzą wielkie stacje demontażu i są liderami na rynku. Środki pochodziły z opłaty recyklingowej pobieranej przy wprowadzaniu pojazdu na polski rynek. Niestety, ponieważ opłata recyklingowa nie została zapłacona przez producentów i importerów nowych samochodów, system był niezgodny z prawem unijnym i Polska musiała to zmienić.
W 2015 roku Stowarzyszenie przegrało walkę z producentami, którzy przekonali polski rząd do decydowania o własnych rozwiązaniach. Od 2017 roku stacje demontażu nie otrzymały żadnych dopłat. Muszą jednak zostać ukarani za nieosiągnięcie poziomów odzysku i recyklingu określonych w dyrektywie. Mimo wielu zastrzeżeń do systemu, traktowania dotacji jako pomocy „de minimis”, niedozwolonego korzystania z dotacji i nadmiernej biurokracji udało się obniżyć poziom szarej strefy z 90% do 40%. To był bardzo duży sukces.
Wielkim sukcesem okazały się również konferencje, szkolenia, seminaria i spotkania integracyjne organizowane przez FORS. Odbyło się ich ponad 100, w tym cztery duże konferencje międzynarodowe w latach 2016 – 2019. Stowarzyszenie FORS zorganizowało również szereg wyjazdów studyjnych, zarówno krajowych, jak i zagranicznych. Było to możliwe dzięki ogromnemu zaangażowaniu wielu osób, z którymi pracowałem przez lata iz którymi się przyjaźniłem i jestem im za to bardzo wdzięczny.
Wydaje się, że FORS ma zdrowe relacje z organizacjami rządowymi. Jak udało się to osiągnąć i czy harmonia przynosi korzyści firmom zajmującym się recyklingiem pojazdów w Polsce?
Masz rację, na to wygląda, ale relacje nie są tak dobre, jak mogłyby wyglądać. Choć jesteśmy dobrze rozpoznawalni, staramy się być wszędzie i czasami zapobiegamy złym rozwiązaniom, ale wprowadzenie tych dobrych i rozsądnych propozycji jest bardzo trudne. Podam przykład: W 2015 roku wspólnie z Ministerstwem Środowiska przygotowaliśmy projekt zachęt ekonomicznych skierowany do ostatniego właściciela. Była to propozycja dopłaty około 100 euro dla osoby przekazującej pojazd na stację demontażu. Projekt trafił do Rady Ministrów, niestety pod naciskiem nieznanych sił został usunięty. Przekonaliśmy nawet producentów systemu, a przynajmniej tak nam się wydawało.
Chciałbym wierzyć, że w naszym wspólnym interesie z rządem leży walka z szarą strefą, która po wycofaniu dopłat do rozbiórki stacji powróciła do poziomu 70%. Niestety rząd nie słucha dobrych rad i ostatnio przyjął bardzo złe rozwiązania. Najwięcej takich rozwiązań pojawiło się w 2018 roku. To, co rządowi wydaje się dobre, ale w praktyce jest bardzo szkodliwe dla przedsiębiorców. Nie poddajemy się i mamy nadzieję, że nasza wytrwałość doprowadzi do odwrócenia sytuacji, tak aby uczciwi przedsiębiorcy byli bardziej szanowani. Warto pamiętać, że odrabiając straty po pandemii, rząd może liczyć tylko na uczciwych przedsiębiorców – szara strefa nie płaci podatków.
W tym roku, mimo że był przedmiotem dyskusji z powodu pandemii COVID, rozpocząłeś dzień recyklingu pojazdów 18 września, czy możesz podać powody powstania tego dnia i jaka jest Twoja wizja na jego przyszłość?
Firmy zajmujące się recyklingiem pojazdów potrzebują takiego dnia. Choć może się wydawać, że to tylko symbol, taka inicjatywa jest ważna dla budowania i promowania zainteresowania branżą. Wszystkim nam powinno zająć się między innymi promowaniem ponownego wykorzystania części zamiennych, oddawaniem nadużywanych pojazdów do demontażu, pokazywaniem tej działalności w sposób godny i ilustrujący jej prawdziwe znaczenie i korzystny wpływ na środowisko i gospodarkę, a nie jak w hollywoodzkich filmach, gdzie wraki samochodów są zawsze tłem przestępstw.
Ta symboliczna data stanie się również doskonałym pretekstem do ważnych rozmów z rządem o problemach branży oraz spotkań towarzyskich, podczas których recyklery będą mogli podzielić się swoimi sukcesami i problemami. W tym dniu można zorganizować dni otwarte dla uczniów, studentów i mediów. Nikogo nie trzeba specjalnie przekonywać, że przez dobry kontakt z młodzieżą i mediami można wiele osiągnąć.
Szanowany tak jak Ty i połączony na całym świecie, jakie problemy, które widzisz, dotyczą firm zajmujących się recyklingiem samochodów na całym świecie?
Dynamicznie rozwijająca się technologia produkcji samochodów to niewątpliwie wyzwanie globalne. Obecnie do produkcji samochodów wykorzystuje się dużą liczbę robotów sterowanych komputerowo, które po odpowiednim zaprogramowaniu mogą produkować samochody „na zamówienie”. Części z tych samochodów nie będą więc pasować do tych samych marek i modeli, które wydają się prawie identyczne z przodu i w dokumentach.
Występują już problemy z ponownym użyciem części, które mają elektroniczne zabezpieczenie. Wszyscy widzimy, ile marek, modeli, typów pojazdów jest na rynku, nie wspominając o możliwości personalizacji zamówienia.
Drugim problemem jest coraz droższa praca ludzka i związana z tym potrzeba ciągłej edukacji i rozwoju. Coraz trudniej jest znaleźć wykwalifikowanych pracowników. Na przykład w Japonii były próby z robotami zaprogramowanymi do demontażu opon, ale to bardzo odległa perspektywa. Rosnące koszty i droższa ludzka siła robocza mogą sprawić, że te używane części staną się nieatrakcyjne cenowo ze względu na zmianę polityki cenowej producentów i cen nowych części, nie wspominając o kosztach środowiskowych, jeśli pozwolimy na takie myślenie kategoriami „jednorazowego użytku”.
Innym istotnym problemem dla tych, którzy specjalizują się w odzysku surowców, jest malejąca zawartość cennych surowców w pojazdach, która jest coraz mniejsza, w tym w katalizatorach, które są coraz częściej demontowane przed przekazaniem pojazdu do demontażu. Katalogi z cennikami katalizatorów są dostępne on-line, więc oczywiście istnieją wyspecjalizowane grupy, które pozyskują katalizatory na różne sposoby poza legalnym biznesem, często też są kradzione.
Podobnie, jakie pozytywy widziałeś i co cię zachęca, gdy idziemy w przyszłość?
Młodość to przyszłość. Tam, gdzie jest następca, jest sukces. Czasami młodzi ludzie idą na skróty i nie słuchają rad bardziej doświadczonych, wtedy może się to źle skończyć.
Widzę wiele nowych możliwości w samochodach hybrydowych, elektrycznych i wodorowych – w najbliższej przyszłości czeka nas sporo ciekawych doświadczeń. Nowoczesne samochody są uszkadzane na różne sposoby i już są demontowane. Świat zaczyna zwracać coraz większą uwagę na ochronę środowiska. W samochodach jest wiele części, które należy poddać recyklingowi. Należy jednak zrobić wszystko, aby recykling i odzysk surowców stanowiły szansę, a nie zagrożenie dla przemysłu.
Ostatnio byłeś liderem w wysyłaniu listu do WTO w imieniu firm zajmujących się recyklingiem samochodów. Dlaczego to zrobiłeś i co masz nadzieję dzięki temu osiągnąć?
Nie spodziewam się dużego efektu wysłania listu do WTO. Najważniejsze, że udało nam się to wspólnie wysłać, wysiłkiem wielu organizacji – to był mój główny cel. Jak wiesz, nie było to łatwe. Jeśli cała światowa branża recyklingowa zacznie współpracować i wspólnie walczyć o dobre rozwiązania, to szansa na ich osiągnięcie wzrośnie. Rządy często pytają, jakie dobre rozwiązania są wdrażane w innych krajach i zawsze powinniśmy być gotowi na odpowiedź.
Musimy mieć pewność, że to, co proponujemy, jest wspierane przez wszystkie firmy zajmujące się recyklingiem samochodów na świecie. Petycja WTO jest przykładem formy współpracy w zakresie tematów i zaleceń, z którymi wszyscy się zgadzamy. Sposób wykorzystania petycji przez organizacje krajowe zależy całkowicie od nich.
W tym roku ARA przyznała FORS Nagrodę Specjalnego Uznania Kapituły Zrzeszonej. Jednym z powodów wręczenia tej nagrody było utworzenie grupy członków światowego stowarzyszenia w celu wymiany informacji między sobą. Dlaczego to promowałeś i jakie korzyści płyną z takiej współpracy takiej grupy?
Jak wspomniałem wcześniej, FORS zorganizował cztery międzynarodowe konferencje. W związku z pandemią koronawirusa w marcu zrezygnowaliśmy z kolejnej, piątej edycji konferencji, która miała odbyć się 18 września 2020 r. Podczas tych konferencji, a także podczas wyjazdów zagranicznych, poznaliśmy wielu wspaniałych ludzi z na całym świecie. Mając na uwadze różne ograniczenia i trudności, których wszyscy doświadczyliśmy w związku z wystąpieniem COVID-19, chciałem pozostać z nimi w kontakcie, ale jednocześnie chciałem wiedzieć, jakie wyzwania przed nimi stoją, jak się czują i jakie działania podejmują w tej nowej sytuacji, która nas wszystkich zaskoczyła.
Oczywiście bardzo martwiłem się o pierwsze spotkanie w sieci. Zastanawiałem się, czy taka formuła międzynarodowej konferencji ma szansę zadziałać, ale się udało. Wiele zawdzięczam koledze Łukaszowi, który zgodził się być moderatorem tych spotkań.
Mam nadzieję, że w przyszłym roku okres pandemii dobiegnie końca i wrócimy do tradycyjnych spotkań. Jestem również przekonany, że nadal będziemy korzystać z nowoczesnych metod komunikacji. Mam takie przeczucie, że te wyjątkowe spotkania, odbywające się w kilku strefach czasowych, na pięciu kontynentach, zostaną wspominane z wielkim sentymentem. Czy staną się nieodłączną częścią naszych kalendarzy? Jeszcze tego nie wiem. Czuję jednak, że poza przepływem informacji podczas tych spotkań stworzono również niezwykle przyjazną i życzliwą atmosferę. Myślę, że będziemy chcieli kontynuować te spotkania nawet po zakończeniu pandemii.
Jeśli chcesz się skontaktować z Adamem, napisz do niego na sekretariat@fors.pl lub odwiedź www.fors.pl
Strefa Członkowska 
Przegląd prasy Stacje demontażu
Newsletter 
Rynek części 
Polish
Arabic
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Portuguese
Russian
Spanish